استاد خلیلی: مراسم تجلیل از شهید مزاری در کابل به دلیل اعتراض نسبت به عدم همکاری در تأمین امنیت برگزار نمی گردد
استاد محمد کریم خلیلی رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان و معاون پیشین ریاست جمهوری در پیامی به مناسبت بیستوششمین سالیاد شهادت رهبر شهید استاد عبدالعلی مزاری(ره)، خبر از عدم برگزاری مراسم تجلیل این شهید وحدت ملی به دلیل عدم تامین امنیت داد.
وی در این پیام اظهار داشت:متأسفانه، از سه سال بدینسو، در مصلی شهید مزاری، همایشهای مردمیِ تجلیل از آن شهید وارسته، مورد حمله قرار گرفته و دهها تن از شهروندان قربانی گردیده اند.
ما ضمن تأکید بر محاکمه شدن عاملان این جنایت ضد بشری، امسال، از برگزاری مراسم سالیاد شهید وحدت ملی و تشکیل گردهمایی مردمی در کابل، خودداری میکنیم تا مسؤولان امور متوجه این بُعد قضیه شوند که چرا مردم نمیتوانند مراسم بزرگداشت از یک رهبر سیاسی شان را برگزار نمایند؟!
هزینه سیاسی این چالش و محدودیت، تنها دامن کسانی را نمیگیرند که هر ساله، حملات علیه همایش مردمی در مصلی شهید مزاری را سازمان داده اند؛ بل متوجه مسؤولیت کسانی نیز است که مکلفیت تأمین امنیت شهروندان را به عهده دارند.
این مراسم در کابل، به هدف توجه به مصؤنیت و محفوظ ماندنِ جان و حیات شهروندان و نیز اعتراض نسبت به عدم همکاری در تأمین امنیت، برگزار نمیگردد. این تصمیم در مشوره با بزرگان و مسؤولان این حزب، گرفته شده است.
متن کامل پیام استاد خلیلی به شرح زیر می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ ینْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (قران کریم)
هموطنان عزیز؛ پیروان شهید وحدت ملی؛ برادران و خواهران گرامی در داخل و خارج از کشور!
فرارسیدن بیستوششمین سالیاد شهادت شهید وحدت ملی، استاد عبدالعلی مزاری(ره) و یاران پاکبازش را به شما تسلیت میگویم و به ارواح پاک آنان و همه شهدای کشور، درود میفرستم.
بیستوشش سال پیش از این روزها، در تاریخ سیاسی افغانستان یک رویداد غمانگیز، المناک و تکاندهنده به وقوع پیوست و آن واقعه بیستودوم حوت 1373 بود که طی آن، رهبر جریان عدالتخواهی، استاد عبدالعلی مزاری با جمعی از همراهانش به شهادت رسیدند. در این رویداد، کشور ما چهره سیاسیای را از دست داد که در وطندوستی، عدالتخواهی، وحدتطلبی، صداقت، شجاعت، از خودگذری و باورمندی به ارزشهای دینی و ملی، کمنظیر بود.
بدون شک که فقدان آن بزرگمردِ مبارزه و جهاد یک ضایعه جبرانناپذیر بود و است. او عدالت و برابری میخواست و به این امر مهم تأکید داشت که مردم افغانستان زمانی به وحدت واقعی میرسند که عدالت در تمام ابعاد زندگی این مردم برقرار گردد و همه، از فرصت برابر و واقعی برای مشارکت در تصمیمگیریهای سیاسی-ملی، بهرهمند باشند. این داعیهای بود که جز با آن نمیتوان یک کشور متحد، مقتدر و باثبات داشت. از این جهت است که میگوییم فریاد شهید مزاری فریاد وطندوستانه بود. موضعگیری او موضعگیری برای عزت، وحدت و اقتدار افغانستان و تلاشهایش تلاشها برای ملتسازی و دولتسازیِ مبتنی بر مشارکت عادلانه همه اقوام بود؛ اما با تأسف که هنوز این فریادهای دردمندانه و خیرخواهانه، ناشنیده مانده است.
با استفاده از فرصت، لازم میدانم موضوعاتی را با هموطنان عزیز و پیروان شهید وحدت ملی، در میان گذارم:
یک) اوضاع جاری:
دو دهه پیش، در اجلاس بن، ما یک روند خوبی را آغاز کردیم و بر این مبنا، گامهای بلند و بیپیشینهای را در راستای نهادسازی و تثبیت جایگاه و حقوق اقوام و شهروندان در نظام سیاسی کشور، برداشتیم؛ ولی هرچه زمان گذشت، نه تنها این روند توسعه نیافت؛ بل سیر قهقرایی به خود گرفت. اینک، ما در کجا ایستادهایم؟
جنگها و خشونتهای پیاپی و روزافزون، “امنیت” را از سبزترین نقاط کشور ستانده است. فقر و بیکاری زندگی را در کام همه، تلخ و ناگوار ساخته است. رشوهستانی و فساد اداری جای حاکمیت قانون را گرفته است. در روند استخدام به مشاغل دولتی، تعلق داشتن به گروه خاص اجتماعی به جای شایستگی و لیاقت، نشسته است. تشکیل اجتماعات مدنی و تظاهرات مسالمتآمیز، خطر مرگ را به همراه دارد. فاصلهها و گسستها رو به فزونی گرفته و از همه بدتر، یأس و ناامیدی، در سراسر زندگی مردم رخنه کرده است.
با این وضعیت، نقطه امیدی که مردم به آن چشم دوخته، “صلح” است. صلحی که بتواند رخوت و انحطاط را به قوت، حرکت و پیشرفت مبدل سازد.
دو) چگونگی روند صلح:
ما از جامعه جهانی و کشورهای منطقه سپاسگزاریم که در این شرایط دشوار، برای گشودن یک افق نو، به افغانستان کمک میکنند. این همکاری، یک فرصت استثنایی را برای ما فراهم ساخته تا افغانستان دو باره از جا برخیزد. بنابراین، آنچه که در شرایط حساس کنونی متوجه ما میشود این است که اولاً این فرصت تاریخی را از دست ندهیم و ثانیاً از این فرصت، در جهت حل بنیادی مشکلات کشور استفاده کنیم. ما تجارب زیادی از شکستها و موفقیتها و فرازها و فرودها، داریم. این تجارب باید راهنمای ما در جهت پایهریزی و اعمار یک “صلح پایدار” باشد. صلح پایدار زمانی به وجود میآید که همه واقعیتهای کشور، در پرتو عدالت و همدیگرپذیری، در نظر گرفته شود. سیاست حذف به هیچ وجه پذیرفتنی نیست و هیچ قدرتی هم نمیتواند آن را بر ملت افغانستان، تحمیل کند.
هیچ شخص و یا گروهی نباید منافع شخصی و گروهی خویش را در لفاف صلح، بپیچانند و هیچ شخص و گروهی نباید منافع مختص به خود را معیار قضاوت در زمینه صلح قرار دهد. همه، حق مشارکت در روند صلح را دارند و هیچ بند و بست شخصی نباید “منافع جمعی” تلقی شده و مانع اظهار نظر دیگران و تلاش آنان در زمینه صلح گردد.
سه) دیدگاه حزب وحدت اسلامی افغانستان در مورد صلح:
حزب وحدت اسلامی افغانستان به حیث یکی از طرفهای مهم در تحولات سیاسی کشور، تلاشهای ممتد و پیگیری را در مورد صلح انجام داده و این تلاشها کماکان ادامه دارد. این حزب، با درنظرداشت تمام پیچیدگیهای روند صلح، این روند را از نزدیک دنبال میکند و دیدگاه مشخص نسبت به چگونگی توافق صلح دارد. خواست مردم افغانستان، بایستههای منافع ملی، عدالت، وحدت ملی و مسؤولیتپذیری در قبال جامعه بینالمللی، در محور این دیدگاه قرار دارد. ما در موقعش، این دیدگاه را با همه طرفها و مردم کشور شریک خواهیم ساخت. همچنین نماینده این حزب در هئیت مذاکرهکننده صلح حضور دارد و در هر مرحله دیدگاهها و نظریاتش را مطرح میسازد.
ما هرگونه طرح توافقی را که از جامعیت لازم برخوردار نباشد به نفع افغانستان نمیدانیم و نیز از کشورهای منطقه و جهان انتظار داریم که از چنین طرحها –که آتش منازعات را زیر خاکستر حفظ میکند- حمایت ننموده و روی آنها هزینه نکنند. صلح در غیاب یک طرح جامع و همهشمول، نه به نفع افغانستان است و نه به نفع کشورهای منطقه و جهان! کشورهایی که آرزو دارند افغانستان با برقراریِ صلح، به یک کشور امن، باثبات و نافع در سطح بینالمللی تبدیل میشود.
با این فرصتی که در اختیار صلح قرار داده شده و با تمرکزی که در سطح ملی و بینالمللی روی صلح صورت گرفته، توافق صلح باید از ظرفیتی برخوردار باشد که هم مشکلات افغانستان را به صورت بنیادی حل کند؛ هم انتظارات جامعه بینالمللی، برآورده شود و هم نگرانی کشورهای منطقه و جهان نسبت به آینده افغانستان، برطرف گردد.
ما از هیئتهای مذاکرهکننده صلح انتظار داریم که تلاشهای شان را متوقف نسازند. اگر تلاشهای آنان سبب شود که یک لحظه پیشتر، از ریخته شدن خون مردم رنجدیده این سرزمین جلوگیری به عمل آید، نباید از آن دریغ کنند.
چهار) وحدت و مشارکت:
در چنین شرایطی آنچه که مهم است حفظ وحدت و همدلی میان مردم کشور و مشارکت مؤثر در تعیین سرنوشت آینده است. امیدوارم که مردم کشور با وحدت و همدلی، اراده قوی شان برای برخورداری از “حق صلح”، ابراز نموده و نشان دهند که بدون مشارکت آنان، اتخاذ تصمیم در مورد “صلح” و “جنگ” در کشور، عملی نیست و هیچ کس نمیتواند در غیاب آنان روی سرنوشت شان تصمیم بگیرد.
پنج) عدم برگزاری مراسم بزرگداشت از شهید وحدت ملی در کابل و برگزاری آن در ولایات:
ما در سالهای اول فصل جدید میتوانستیم مراسم سالیاد شهید وحدت ملی استاد عبدالعلی مزاری و سایر شهدای کشور و همچنین مناسبتهای ملی را با حضور دهها و صدها هزار نفر در کابل و ولایات کشور، بدون کوچکترین حادثه امنیتی، برگزار نماییم؛ اما متأسفانه، از سه سال پیش بدینسو، در مصلی شهید مزاری، همایشهای مردمیِ تجلیل از آن شهید وارسته، مورد حمله قرار گرفته و دهها تن از شهروندان قربانی گردیده اند. چنانکه در سال گذشته، اجتماع انبوه پیروان شهید مزاری، به شکل بسیار بیرحمانه به رگبار بسته شد و یکی از غمانگیزترین رویدادها، با خون انسانهای بیگناه -که بخشی از این قربانیان، زنان و نوجوانان بودند- بر صفحه تاریخ تراژیک این سرزمین، نقش بست.
ما نمیتوانیم این حادثه المناک را نادیده گرفته و آن را فراموش کنیم. ما ضمن تأکید بر محاکمه شدن عاملان این جنایت ضد بشری، امسال، از برگزاری مراسم سالیاد شهید وحدت ملی و تشکیل گردهمایی مردمی در کابل، خودداری میکنیم تا مسؤولان امور متوجه این بُعد قضیه شوند که چرا مردم نمیتوانند مراسم بزرگداشت از یک رهبر سیاسی شان را برگزار نمایند؟!. هزینه سیاسی این چالش و محدودیت، تنها دامن کسانی را نمیگیرند که هر ساله، حملات علیه همایش مردمی در مصلی شهید مزاری را سازمان داده اند؛ بل متوجه مسؤولیت کسانی نیز است که مکلفیت تأمین امنیت شهروندان را به عهده دارند.
اینجانب، به پیروان شهید مزاری اطمینان میدهم که راه آن شهید عدالت، با عزم استوار، ادامه خواهد یافت. حزب وحدت اسلامی افغانستان به حیث میراثدار شهید مزاری، در ولایات مختلف کشور و در میان مهاجرین در شماری از کشورهای جهان، مراسم تجلیلِ امسال را زیر عنوان «شهید مزاری؛ مردم و صلح عادلانه» با حضور پرشکوه و حماسهساز مردم، برگزار خواهند کرد؛ اما چنانکه گفته شد، این مراسم در کابل، به هدف توجه به مصؤنیت و محفوظ ماندنِ جان و حیات شهروندان و نیز اعتراض نسبت به عدم همکاری در تأمین امنیت، برگزار نمیگردد. این تصمیم در مشوره با بزرگان و مسؤولان این حزب، گرفته شده است.
باردیگر، بیستوششمین سالگرد شهادت شهید وحدت ملی استاد عبدالعلی مزاری(ره) و یارانش را به همه پیروان عدالتخواه آن شهید در داخل و خارج از کشور، تسلیت میگویم و برای کشور “صلح پایدار” در سایه عدالت و همپذیری، از خداوند متعال مسئلت دارم.
والسلام علی جمیع الشهداء و الصدیقین
محمد کریم خلیلی
کابل- حوت 1399 خورشیدی