• سه شنبه, 29 حوت 1402
    خبرگزاری افغان ایرکا

ده ها زن در دایکندى جواز رانندگى را به دست آورده اند

 ده ها زن در دایکندى جواز رانندگى را به دست آورده اند

در پنج سال اخیر، ده ها زن در دایکندى رانندگى را آموخته اند و در کنار اینکه از مردم مى خواهند با راننده هاى زن برخورد مناسب داشته باشند، از مسئولین تقاضا دارند که برنامه هاى آموزش رانندگى براى دختران را گسترش دهند.

به اساس معلومات رحمت الله ابراهیمی آمریت ترافیک ولایت دایکندى در این ولایت، طى پنج سال گذشته هشتاد زن و دختر آموزش رانندگى دیده و براى شان جواز رانندگى توزیع شده است.

درحال حاضر، این زنان که روزمره در سرک هاى دایکندى رانندگى مى کنند مى گویند  در ابتدا که رانندگى مى کردند، مورد تمسخر مردم قرار مى گرفتند و حتى مردم به دیدۀ نیک به آنان نمى نگریستند.

به گفتۀ وى هر چند دید مردم در مقایسه به سال هاى قبل نسبت به راننده بودن زنان، تغییر کرده؛ اما هنوز هم مورد انتقاد شمارى از مردم قرار مى گیرند .

عزیزه ذبیح، باشندۀ شهر نیلى دایکندى به پژواک گفت: “پنج سال مى شود که رانندگی میکنم، یکی از مشکلاتى که در این مدت با آن مواجه شدم، این بود که در طول این سالها  مردم گفته اند که زمان به آخر رسیده که دخترا رانندگی میکند، گاهى هم مردم مرا اشترینگ مى زنند.”

وى، آموزش رانندگى را براى دختران و زنان ضرورى دانسته، افزود: “مردان خانواده ما، من و خواهرانم را تشویق میکنند که همۀ شما باید رانندگی را یاد داشته باشید؛ چون رانندگی یک هنر است باید هر زن و مرد یاد داشته باشد؛ تا در وقت ضرورت از آن استفاده کند.”

موصوف از مردم خواست که در کنار این که مانع یاد گیرى رانندگى دختران شان نشوند، در محیط و اجتماع، زنان و دختران راننده را اذیت نکنند و به دیدۀ بد ننگرند. این دختر گفت: “اگر یک زن در سطح شهر تکسى رانى کند چه بهتر، باید زنان تشویق شوند که به این مسلک روى بیاورند و در اقتصاد خانوادۀ شان سهیم شوند.”

عزیزه، از آمریت ترافیک و ریاست امور زنان دایکندى خواست که برنامۀ آموزش رانندگى را براى زنان بیشتر بسازند. در همین حال حمیده هدایت، خانم دیگرى است که سه سال قبل رانندگى را آموخته و در حال حاضر همه روزه با موتر خود به وظیفه مى رود و فرزندانش را به مکتب مى رساند.

وى که سوار به موتر شخصى خودش بود گفت: “در اوایل که درایوری را آغاز کرده بودم گاهی وقت با بسیار وقت ها با نگاه هاى تمسخر آمیز مردم مواجه مى شدم، یکى بالایم مى خندید و دیگرى با الفاظ نا شایسته صدایم مى کرد و دیگرى هم سنگ به سوى موترم پرتاب مى کرد؛ اما خوشبختانه که اکنون این مشکلات کمى برطرف شده است.”

وى درحالىکه اظهار امیدوارى کرد، روزى برسد که زنان با فکر آرام در کوچه هاى دایکندى رانندگى کنند و با هیچ خشونتى مواجه نشوند، گفت: “زنى که رانندگى مى کند بد بوده نمى تواند، بلکه او خودش مشکل خود را حل مى کند. و خواست من از همشهریانم این است که خواهران شان را اذیت نکنند.”

موصوف نیز از مسئولین امور در دایکندى خواست تا برنامه هاى آموزش رانندگى براى زنان را افزایش دهند.

اما رقیه راسخ یک تن از فعالان مدنى در شهر نیلى گفت: “من مدت یک سال می‌شود رانندگی میکنم، تا هنوز به هیچ مانع و مشکل اجتماعی و فرهنگی برنخورده ام، در جریان رانندگی، گاهاً متوجه شدم که دیگران به من احترام کرده و حق اولویت داده است. خانواده‌ام نیز مرا هرازگاهی تشویق و حمایت نموده است.”

  پربازدید ترین