خلای غرب در افغانستان را باید صلح آسیایی پر کند
افغانستان از منظر ژیوپولتیک جدید، بخشی از «هارتلند» یا قلب جهان است. جاییکه برای حفظ برتری بر رقبا و تسلط بر منابع بنیادی، باید آن را در اختیار داشت. پایگاهیکه از آن میتوان قدرتهای نوپیدا و پیشروندهی جهان امروزین را کنترول کرد.
با این همه اهمیت، آیا به راستی غرب این جغرافیا را ترک خواهد کرد؟
در صورت بیرونشدن نیروهای غربی از این جغرافیا، آیا کشورهای منطقهای و قدرتهای جهانی آسیایی، افغانستان را در جنگی جاودان رها خواهند کرد یا ما شاهد برپایی تعامل سازنده میان آنها و برقراری نوعی صلح آسیایی در افعانستان خواهیم بود؟
باور من این است که اگر رفتن غرب از افغانستان قطعی شود، کشورهای همسایه و منطقه، در متن بازیهای اصلی وارد خواهند شد و با احساس مسؤولیت بیشتر، بخشی از مدیریت حل بحران پایدار این کشور را به دوش خواهند گرفت.
چون حفظ میراث تشنج، تبعیض و جنگ در مرکزیترین نقطهی آسیا؛ در گذرگاه انرژی، تجارت و پیوستگی این خشکاد(قاره) بزرگ، به سود هیچیک از کشورهای منطقهیی از جمله پاکستان نیست.
این امر از رهگذر اجماع منطقهای بر منافع مشترک برخاسته از صلح افغانستان و برقراری نوعی توازن میان نیروهای درونی این سرزمین و جلوگیری از غلبهی یک نیرو بر نیروهای دیگر، ممکن است.
عزیزالله آریافر