چرا یک شهر و دو نرخ؟
یاد مان هست که یک یا دو سال پیش، رابطه‌ی عاشقانه‌ی دو دختر/زنِ هزاره با دو پلیس پشتون در یکی از مناطق کشور رسانه‌ای گردید. اکثریتِ ساکنان آن منطقه، رویداد مذکور را یک رسوایی و بدنامی بزرگ تلقی کردند و در پی انفجار خشمِ مردم، تعدادی کشته و زخمی شدند.
باز یادمان هست که حتی شیوخ و ملایانی که اکنون از «برهنگی» و «هنجارشکنی» زهرا الهام در بند امیر حمایت و تبلیغ می‌کنند، آنروز در کنار معترضانِ خشمگین قرار داشتند و سنگِ دفاع از ناموس قوم را به سینه می‌زدند و از محاکمۀ صحرایی و تکه تکه کردن پلیس‌های پشتون حمایت می‌کردند.
حال با توجه به دو برخورد متفاوت از فیس‌نویسان هزاره در ارتباط با آن دو رویداد مشابه، پرسش‌های ذیل را قابل یادداشت می‌دانم:
1) اگر برهنگی و هنجارشکنی و بی‌بندوباری، عملِ نیک و متمدّنانه و افتخارآمیز است؛ چرا دخترانِ متمدّن و پرافتخارِ سنگ‌ماشه را ملامت و مذّمت کردید؟ آیا گام و اقدام آنها، بلندتر و متهّورانه‌تر از زهرا الهام نبود؟ اگر برهنگی و هنجارشکنی در عرف و فرهنگِ مردم افغانستان، عملِ زشت و ناروا و ناسزاست و پایان آن به منجلابِ سنگ‌ماشه ختم می‌شود؛ چرا زهرا الهام و دیگر جوانانِ هیجانی و کم‌اطلاع را عامدانه به سوی چاه و چاله هدایت می‌کنید؟!
2) دختری که امروز موی و سرِ خود را برای بیگانگان و نامحرمان، برهنه می‌کند، یقیناً فردا سایر اندام‌های زشت و زیبای خود را نیز برای دیگران و نامحرمان، برهنه خواهد کرد! و این برهنه‌سازی سخاوتمندانه قطعاً روزی از دایرۀ خودی (هزاره) فراتر خواهد رفت و نوبت به پلیس پشتون و معلمِ تاجیک و دکاندارِ ازبک هم خواهد رسید. حال اگر این فرایندِ هنجارشکنانه و توزیع رایگان اندام و ابزار، برای دخترانِ و پسران هزاره، فضیلت و افتخار و نشانه‌ای مدنیت و پیشرفت است، چرا برای پلیس پشتون و معلم تاجیک، تجاوز و جنایت و بی‌ناموسی تلقی می‌گردد و رگ‌های خشم ما را متورّم می‌سازد؟!
3) اینجا افغانستان و بامیان و بندامیر است؛ نه لندن و پاریس و تورنتو. هر جامعه و کشوری، فرهنگ و اخلاق و آداب و ارزش‌های خود را دارد. برای مثال، اگر حادثه‌ای سنگ‌ماشه در لندن یا پاریس اتفاق می‌افتاد حتی آب از آب هم تکان نمی‌خورد؛ چون مطابق با فرهنگ و آداب آنها بود و هنجارشکنی‌ای رخ نداده بود.
بنابر این، ترویج و تزریقِ فرهنگ و آداب و ارزش‌های بیگانه و استعماری غرب در جامعۀ سنتی و مذهبی افغانستان، چیزی کمتر از انتحار و بلاهت و حماقت نیست و فرجام آن به رویدادِ تلخِ سنگ‌ماشه و دیگر قتل‌های ناموسی منجر خواهد شد.
4) و سرانجام ... اگر راه و رسمِ هنجارشکنانه‌ای زهرا الهام، افتخار و جهشِ بزرگ است، مدافعان و مبلغان سینه‌چاک او (شیخ فیاض، شیخ امیری، حسن خان گاوسوار، شیخ عارفی، ملانسیم، سید محمد علوی و ...) چرا خود، همسران و دختران و خواهران شان را در مقابل انبوه نامحرمان در بند امیر برهنه نمی‌کنند؛ تا به آن افتخار و جهش بزرگ نایل آیند؟ اینکه زنان و دختران خود تان در پرده و خانه نشسته‌اند و شما دخترِ همسایه را به برهنگی و هنجارشکنی تشویق می‌کنید؛ ایا نشانه‌ای عدم صداقت و اوج منافقت شما نیست؟!