انسان هایی که فراموش شده اند!

 سید نوراحمد مبارز/ تبعا کسانی که اختیار انتخاب ندارند، سرنوشت نامعلومی هم در انتظار آن‌ها خواهد بود، که عملا امروزه سرنوشت مهاجرین چنین شده و هیچ نقشی در بازی‌های سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی فرهنگی و... ندارند. به تعبیر دیگر می‌توان گفت این جمعیت میلیونی، انسان‌های فراموش شده دنیا هستند که نه حق انتخاب در کشور خود را دارند، نه حق انتخاب در کشورهایی که در آن زندگی می‌کنند. این بزرگترین مشکل در زندگی مهاجرین عزیز ما نه، بلکه در مدیریت کشورهای مهاجرپذیر و کشور اسلامی ما افغانستان می‌باشد.
 
حق انتخاب یکی از حقوق اولیه و طبیعی همه انسان هاست که در قانون اساسی کشورها نیز بر اهمیت آن تاکید بسیار شده است. اصولا در کشورهایی که نظام آن دارای رئیس جمهور، پارلمان و دیگر نهادهای انتخابی می‌باشد،‌ حق رأی و انتخابات به رسمیت شناخته شده و پس از پذیرفتن اصل آزادی، حق انتخاب مقامات حکومتی از جمله شاخص‌هایی است که این کشورها را در جرگه نظام‌های دموکراتیک و مردم‌سالار قرار می‌دهد.

در این گونه نظام‌ها تمام شهروندان دارای حقوق مساوی و برابر می‌باشند و حق انتخاب کردن و انتخاب شدن برای آن‌ها یک‌سان می‌باشد. این شهروندان با حقوق برابر در انتخاب مدیران جامعه نقش داشته و از میان سلیقه‌ها و گرایش‌های مختلف سیاسی و اجتماعی، نامزد مورد علاقه خود را بر‌می‌گزینند. اگرچه نظام‌هایی هم هستند که تمام شهروندان آن حق انتخاب کردن را دارند، اما حق انتخاب شدن خیر.

در این میان مهاجرین مظلوم افغانستان انسان‌های فراموش شده دنیا هستند؛ چون نه حق رای در کشور خود را دارند، نه در کشورهای دیگر. این جمعیت میلیونی سال‌هاست که از این حق اولیه محروم می‌باشند.

این انسان‌های از وطن رانده و از حقوق در کشورهای دیگر مانده، با تب‌وتاب دوران انتخابات ملتهب می‌شوند و به دلیل برخی علقه‌های آرمانی و ایدئولوژیک با برخی از نامزدهای انتخاباتی، احساس علقه‌های مشترک نموده و با دلسوزی تمام و کاملا رایگان، بعضا برای آن‌ها تبلیغات نموده از هفته‌ها مانده به روز انتخابات، با صحبت از نامزدها و جناح‌بندی‌های سیاسی و تاثیرات احتمالی پیروزی و تعریف جناح‌ها، نقل مجالس شده و عملا بر آمار انتخابات می‌افزایند. این جامعه مهاجر کاملا مانند شهروندان کشور میزبان دغدغه انتخابات و برنده و بازنده را دارند؛ تبلیغ می‌کنند و حرف می‌زنند؛ نظر موافق و مخالف می‌دهند، اما روز انتخابات که می رسد، نمی‌روند رای بدهند، چون نمی توانند، زیرا حق رای ندارند !

این‌ها که تعدادشان هم کم نیست، جمعیت میلیونی مهاجران افغانستانی ساکن در کشورهای مهاجر پزیر مخصوصا جمهور اسلامی ایران است که در ایام انتخابات ریاست جمهوری به سر می‌برد.

متاسفانه این جمعیت نه تنها در کشورهای دیگر، که حتی در انتخاب مقامات کشور خودشان هم محروم می‌باشند. این حق به بهانه‌های گوناگون از آن‌ها سلب شده، اما منطق و وجدان‌های بیدار و عدالت خواه نمی‌پذیرد، چون این حق طبیعی و قانونی این مهاجرین عزیز و خسته از هجرت است که از آن‌ها گرفته شده است.

تبعا کسانی که اختیار انتخاب ندارند، سرنوشت نامعلومی هم در انتظار آن‌ها خواهد بود، که عملا امروزه سرنوشت مهاجرین چنین شده و هیچ نقشی در بازی‌های سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی فرهنگی و... ندارند .به تعبیر دیگر می‌توان گفت این جمعیت میلیونی، انسان‌های فراموش شده دنیا هستند که نه حق انتخاب در کشور خود را دارند، نه حق انتخاب در کشورهایی که در آن زندگی می‌کنند. این بزرگترین مشکل در زندگی مهاجرین عزیز ما نه، بلکه در مدیریت کشورهای مهاجرپذیر و کشور اسلامی ما افغانستان می‌باشد.

برای حل مشکلات این قشر مظلوم باید حقوق‌دانان زبده و سیاسیون متعهد و اهل قلم دست به کار شوند. اقدامات نرم آن‌ها می‌تواند موجب بیداری جامعه شده و امید است که بتوان با تلاش و کوشش و آگاهی‌بخشی به حقوق اولیه انسانی خود برسند.

حال نظر شما بزرگان، نخبگان، فرهیختگان و عدالت‌خواهان و فرهنگیان جامعه چیست؟

◄ سید نوراحمد مبارز