شرایط سخت زندگی بیجاشدگان در دایکندی
برخی از بیجاشدگان در دایکندی که حدود دو ماه قبل از مناطق شان در ولسوالی پاتوی دایکندی مجبور به کوچ شده بودند، می گویند در شرایط سخت، بدون غذا و مواد سوختی در کوه و دشت زندگی می کنند.
با تسلط طالبان بر کشور، شماری از پشتون‌های نزدیک به طالبان و کوچی‌ها، صدها خانواده از ولسوالی پاتوی ولایت دایکندی را مجبور به کوچ اجباری کردند. پس از گذشت حدود دو ماه، آنان می‌گویند که بدون غذا، سرپناه و مواد سوخت، در دشت و کوه تحت شرایط دشوار زنده‌گی می‌کنند.
به گزارش هشت صبح؛ حدود دو ماه پیش از منطقه کندیر ولسوالی پاتو چهارصد خانواده و صدها خانواده دیگر از مناطق لوره‌شیوه، پیر‌انجیر، رباط، ولجه، چپ‌جوی، بیری، دیرمی، تگاب‌دار، خرکک، باغک، سهور و پای‌قل این ولسوالی به کوچ اجباری مجبور شدند.
بی‌جا شدگان در نقاطی در ولسوالی پاتو، ناومیش و کجران دایکندی پراکنده شده‌اند. دیدبان حقوق بشر در این مورد در گزارشی گفته است: «طالبان، هزاره‌ها و دیگران را براساس قومیت یا عقاید سیاسی به اجبار بیرون می‌کنند تا به حامیان طالبان پاداش دهند.» به نقل از گزارش، این اخراج‌ها با تهدید و زور و بدون هیچ‌گونه روند قانونی، سوء‌استفاده جدی است که به مجازات جمعی می‌انجامد.
پس از رسانه‌ای شدن این موضوع و فشار گروه‌های سیاسی، طالبان در پنجم عقرب اعلام کردند که کوچ دادن مردم این مناطق تا بهار سال آینده به تعویق افتاده است و تا زمانی که قوه قضایی به کار آغاز نکند، کسی کوچ داده نمی‌شود.
دادگاه مرافعه طالبان در دایکندی، در هفدهم عقرب مکتوبی را عنوانی ولسوالی گیزاب این ولایت نوشت و خواهان برگرداندن مردم به مناطق‌شان شد. با وجود حکم دادگاه، تا هنوز بی‌جا شدگان به مناطق اصلی‌شان برگردانده نشده‌اند.
نمایند‌گان بی‌جا شدگان از برگزار نشدن دادگاه مستقل و همین‌طور تطبیق نشدن حکم دادگاه انتقاد می‌کنند و می‌گویند آنان همیشه آماده هستند که در دادگاه حضور بیابند.