عامل مرگ و میر نوزادان و مادران وجود فساد و یک حکومت خاین است

 افغانستان در گورستان نوزدان، جهنم کودکان و قتلگاه زنان اگرچه مملو از جنگ و گروه های پرتعداد تروریستی است اما عامل مرگ و میر نوزادان و مادران بیش از بی ثباتی، وجود فساد و یک حکومت خاین است.

افغانستان گورستان نوزدان، جهنم کودکان و قتل گاه زنان است و در حالی که زندگی زیر سایه خشونت و بی ثباتی، چهاردهه خون و کشتار به بار آورد اما دلیل اصلی مرگ و میر نوزادان، فساد و فقر می باشد که نه از سوی تروریستان بلکه از جانب حکومت و دولتمردان صورت می گیرد.

در پهنای جهان که همواره کشورهای افریقایی نمود مرگ و میر کودکان و فقر گسترده می باشد افغانستان گوی سبقت را ربوده به طوری که پس از عنوان یکی از فقیرترین کشورها، اکنون در آمار مرگ و میر نوزادان، مقام سوم را بعد از پاکستان و افریقای مرکزی کسب کرده است.

بنا به گزارش یونیسف، از هر 25 نوزاد در کشور یک تن جان خود را از دست می دهد در حالی که این آمار در جاپان به عنوان بهترین کشور برای نوزادان، یک تن از هر 1111 نوزاد می باشد، هرچند این دو کشور قابل مقایسه نیست اما اگر دلیل مرگ و میر کودکان را جنگ و ناامنی عنوان کنیم چرا سوریه، عراق و یا سودان در این جایگاه قرار نگرفته است؟

حکومت گذشته و حال در دوران پسا طالبان بیشترین صدمه را به آسیب پذیرترین قشر جامعه درگیر با خشونت وارد کرد، کرزی و غنی برای ایجاد حاشیه امن قدرت خود با توسل به فساد، بخش اعظم سرمایه ها در بخش صحت و آموزش را از میان بردند به طوری که حتی پایتخت تهی از امکانات صحی حداقل برای نوزدان و مادران است.

اگر هلمند تحت حاکمیت طالبان می باشد و ننگرهار در خشونت داعش فرو رفته چرا آمار مرگ و میر کودکان به دلیل نبود امکانات صحی در کابل تکان دهنده می باشد در حالی که نوزادان نه در میانه جنگ و انتحاری بلکه به دلیل عدم وجود ماما و مراکز صحی از بیماری های ساده و قابل پیش گیری می میرند و مادران قبل از در آغوش گرفتن کودکان خود جان می دهند.

نکته قابل تامل، این واقعیت است که طالبان در دوران حاکمیت با وضع قوانین سخت، مناطق مختلف را از پزشک زن محروم کردند اما اکنون حتی در مناطق تحت حاکمیت این گروه تروریستی مراکز صحی باز و در برخی موارد ماما نیز حضور دارد که نشان می دهد مشکل اصلی نه تروریستان بلکه فساد نظام حاکم بخصوص در بخش صحت می باشد.

کودکان و زنان در طول چهل سال ناامنی از قربانیان اصلی دو سوی نبرد بوده اند و اگر طالب و داعش با خشونت های تکان دهنده زنان را مورد آزار قرار داده و آنان در دادگاه های بدوی حکم به شلاق و سنگسار در ملا عام و در انتحاری ها جان می دهند اما همواره مرگ و میر کودکان و زنان در نبود امکانات صحی رقم بالایی نسبت به تلفات در خشونت ها دارد.

در همین راستا، کودکان در افغانستان جدای از خشونت های خانوادگی تا جامعه با بحران بزرگی دسته و پنجه نرم می کنند و آن، عدم وجود مراکز آموزشی و یا اجبار برای کار بدون فرصت تحصیل است که این خود زمینه را برای ورود به گروه های تروریستی و بدل شدن به سربازان کوچک، عامل انتحاری و اولین قربانیان هر نبردی فراهم می کند.

با وجود اینکه کشور درگیر جنگ با گروه های پرتعداد تروریستی است اما نمی توان توجیهی بر این میزان از مرگ و میر نوزادان باشد زیرا حاکمیت فاسد با دولتمردان خاین عامل اصلی کشتارها می باشد، چه زنانی که در دورترین مناطق در خشونت افراط گرایان در سنگسارها جان می دهند و چه نوزادانی که پس از تولد در نبود امکانات پزشکی می میرند! رویدادهای هر روزه ای که بدون کاهش سیر صعودی دارد.

و حال، از هر 25 نوزاد، یک تن در افغانستان جان می دهد و در حالی که زندگی برای اکثریت مردم طاقت فرساست و شب ها با شکم گرسنه در هراس مرگ به سر می برند، این سرزمین گورستان نوزادان، جهنم کودکان و قتل گاه زنان می باشد.