• جمعه, 10 حمل 1403
    خبرگزاری افغان ایرکا

اهمال کاریهای معنادار دولت در مبارزه با تروریسم

اهمال کاریهای معنادار دولت در مبارزه با تروریسم

ملت همیشه مظلوم افغانستان چند روزی است که در سوگ تنی چند از فرزندان خود که در غزنی و غرب کابل در راه حفظ امنیت مملکت و کسب علم و دانش به شهادت رسیده اند نشسته است اما جدای از این که باید برای این فرزندان عزیز وطن سوگواری نمائیم چیز دیگری که شاید اگراهمیت آن از سوگواری بیشتر نباشد کمتر نیست.
یافتن دلیل اصلی این حادثه ی جانگدازی است که غمی جانکاه را در درجه ی اول برای مردم عزیز غزنی و کابل به ارمغان  آورد و در مرحله ی بعد موجب عزادار شدن مردم مسلمان افغانستان برای فرزندان خود شد.
 سؤال اساسی در مورد ولایت غزنی که یک منطقه ی استراتژیک می باشد این است که چرا ارگ نشینان بار اصلی  مسئولیت حفظ  امنیت ولایت را صرفاً روی دوش پولیس ملی در این ولایت گذاشتند ما منکر از خود گذشتگی های نیروهای جان بر کف پولیس در مورد تحولات اخیر غزنی نیستیم اما مسئولیت فجایعی را که تروریستان در غزنی مرتکب شدند را نیز بر گرده ی دولت و ارگ نشینان می دانیم.
زیرا همین ها بودند که با عدم تجهیز کافی پولیس و نیز عدم کمک رسانی به موقع باعث ایجاد این فاجعه در این منطقه ی تاریخی و استراتژیک شدند و پایتخت فرهنگی جهان اسلام با بی توجهی های امنیتی مسئولاتن بنشسته در ارگ به ویرانه ای نازیبا تبدیل گشت.
از افکار عمومی ملت شهید پرور افغانستان سؤال می کنیم آیا گماردن افراد بی ممسئولیت و دغل کار به مسئولیت امنیت غزنی سهل انگاری امنیتی محسوب نمی شود.؟
و این که آیا مسئولیت کم کاری در رابطه باامنیت ولایت غزنی که منجر شد طالبان آن را با 1000 نفر به تصرف درآورند متوجه کسی غیر از مسند نشینان کنونی کابل می باشد؟
در مورد واقعه ی جانسوز انفجار ددمنشانه در موسسه ی آموزشی مهدی موعود در غرب کابل باید گفت اولاً عاملان آن نه تنها با تشیع بلکه با علم و دانش به صورت کلی دشمن بوده اند و در این رابطه باز این مسئله مطرح می شود که چرا در کابل یعنی پایتخت کشور که امنیت در آن باید بیش از هر نقطه ی دیگر بیشتر تأمین باشد این قدر سهل انگارانه با مسئله ی تأمین امنیت یک مرکز آموزشی شیعه برخورد می شود که 50 نفر از فرزندان این ملک بیگاه در خون خود غلطیدند و جناب احمدی زی تنها به محکوم نمودن لفظی و صدور بیانیه اکتفا کردند در پاسخ باید گفت ما به این نتیجه رسیده ایم که دولت با سیاست های بی تدبیرانه ی خود به دنبال حذف تدریجی هزاره جات از صحنه ی سیاسی کشور و نابودی نقش فعال آن در عرصه های سیاسی و حتی آموزشی است.

  پربازدید ترین