کاندید شدن حکمتیار!
حکمتیار که در طول دوران سیاسى - مبارزاتى خویش، جز به زور، تانک، تفنگ و تخریب باور نداشت و در دوران جهاد، جنگ هاى خانمان سوز داخلى ایجاد نمود و مخالفین خود را در پاکستان یکى پىِ دیگرى ترور مى کرد و در زمان حکومت مجاهدین شهر کابل را چندان گلوله باران کرد که از کشته ها پشته ساخت و این شهر را به خرابه تبدیل نمود و در دوران حکومت طالبان به ایران پناه برد و در اخیر هم مخالف سرسخت ایران شد و در حکومت حامد کرزى، به غیبت کبرا رفت و جنگ را علیه نیروهاى خارجى و دولتى آغاز کرد و سرانجام با حکومت اشرف غنى به مصالحه رسید و به کابل آمد.
حکمتیار از زمانى که از غیبت به در آمد و در لغمان و ننگرهار ظهور نمود، جز نفاق افگنى و ایجاد تعصبات قومى و زبانى چیزى از خود بروز نداد. حکمتیار فقط به یک چیز ایمان دارد و آن رسیدن به قدرت از هر راه ممکن مى باشد. نگرش حکمتیار در رسیدن به قدرت، همان نگرش ماکیاولستى است که هدف، وسیله را توجیه مى کند است. یعنى براى وصول به قدرت، مى توان آدم کشت، دروغ گفت، مخالفان را سر به نیست نمود. اما او هیچگاه به قدرت نخواهد رسید. حکمتیار چنان دچار توهم خود بزرگ بینى شده که با آن همه شرارت و جنایت، هنوز هم گمان مى کند که رهبر دل ها در افغانستان است و این آفتى است براى حکمتیار.
من بر خلاف بعضى ها از اینکه حکمتیار خود را با دو معاون ضعیف و ناشناخته کاندیداى ریاست جمهورى کرده است، خوشحالم و این خوشحالى دو دلیل دارد اول اینکه بالاخره این عنصر خود خواه و لجوج راه رسیدن به قدرت را از طریق آراى مردم و دموکراسى پذیرفته و دوم اینکه در نتیجه انتخابات، نفوذ او در میان توده هاى مردم معلوم خواهد شد که هیچ چیز نبوده وبه چنان شکست بزرگى مواجه خواهد شد که باید مُرده سیاسى او را در میان مردگان جستجو کرد و آن روز، دور نیست.
◘ سید محمد علی جاوید
