طالبان در حال معامله با آمریکایی ها برای ایجاد حکومت موقت در افغانستان
زمزمه های آمدن حکومت موقت در میان سیاسیون کشور و طرفداران طالبان افزایش یافته است. البته ایجاد حکومت موقت برای فرار از این وضعیت لازم و ضروری بنظر می رسد اما این حکومت چگونه و توسط چه کسانی و در بهای از دست دادن چه امتیازاتی در حال آمدن است؟
این روزها ظاهرا اشرف غنی در پی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است تا بر تداوم حاکمیت اش مطمین شود و آمریکایی ها به دنبال توافق با طالبان در ایجاد یک حکومت موقت در افغانستان هستند. ظاهرا برای اشرف غنی انتخابات و برای آمریکایی ها حکومت موقت اولویت دارد.
در این میان دیگر سیاستمداران و رهبران احزاب و بزرگان قومی متوهم و سرگردان دنبال این و آن روانند تا بل در روند سیاستگذاری های دیگران جای پایی باز کنند. اینان از خودشان هیچ برنامه ای برای آینده ندارند و صرفا بفکر بودن شان در حکومت آینده هستند. برای اینها فرقی نمی کند که حکومت آینده موقت باشد یا از طریق انتخابات مشروعیت پیدا کرده باشد.
با فشار آمریکایی ها احتمال دارد تا چند روز دیگر خبر به تاخیر افتادن انتخابات مجدد نشر شود و زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تا یکسال دیگر به تعویق افتد و تا زمان اعلام حکومت موقت، اشرف غنی به کارش در ارگ ادامه دهد.
طالبان در حال معامله با آمریکایی ها هستند و به آنها وعده سپرده اند که به هرمیزان پایگاه نظامی و غیر نظامی که خواسته باشند می توانند در افغانستان داشته باشند بشرط اینکه رهبران طالبان در راس حکومت موقت قرار گیرند.
هرچند بعید بنظر می رسد که جامعه بین المللی با صدرنشینی طالبان در حکومت موقت موافقت کنند اما آمریکایی ها این کار را کرده و در حال معامله پنهانی با طالبان هستند. از همین رو آلمان ها به نمایندگی از اتحادیه اروپا احساس خطر کرده و بصورت مستقیم وارد بازی آمریکایی ها با طالبان شدند که نشست اخیر حاصل این ورود بوده است.
طرح حکومت موقت را عمران خان نخست وزیر پاکستان نیز پذیرفته و سه ماه قبل اعلام کرده بود که با موافقت آمریکایی ها و تفاهم با طالبان حکومت دوساله موقت در افغانستان ایجاد شود.
فعلا در این روند، آمریکا و پاکستان حضور جدی دارند و دیگر کشورهای دخیل در امور افغانستان و یا ذیدخل در اقتصاد و سیاست جهانی دستی از دور بر آتش گرفته اند و منتظر اقدامات عملی آمریکایی ها و طالبان و حکومت افغانستان هستند و به تغییر در روند سیاسی کنونی اهمیت چندانی قایل نشده اند.
اما اگر کشورهایی مانند روسیه، چین، ایران، هند، اتحادیه اروپا و... وارد بازی شوند و از همین اکنون به عملکردهای خلیلزاد و سفارت آمریکا در کابل خلل ایجاد کنند و باعث گردند تا زمینه پیاده شدن این طرح به تاخیر بیفتد، امکان عقب نشینی آمریکایی ها و طالبان وجود دارد. در غیر اینصورت همه را دست بسته تحویل سیاست های طالبانی بر اساس نقشه های آمریکایی خواهند داد.
واقعیت قضیه این است که معضلات و مشکلات امروز افغانستان فراتر از حکومت فعلی و یا حکومت موقت در آینده است. کشور ما در حال حاضر، در مرکز بازی های بین المللی قرار گرفته و کاری هم از دست سیاستمداران و سران سیاسی خام و نادان ما برنمی آید. اما ذکر این نکته لازم است که سیاستمداران و سران سیاسی ما می توانند در این روند خودی نشان داده و با اتخاذ تصامیم به موقع و بجا، بربازی های بازیگران بین المللی تاثیر گذاشته قسمتی از برنامه های آنان را مختل بسازند تا آنان نیز بفهمند که نمی توانند آنگونه که راحت رقابت های جهانی خویش را به افغانستان کشانیده اند، راحت نیز به تداوم آن بپردازند.
اما افسوس که "به اصطلاح" سیاستمداران ما نیز مغلوب سیاست های شیطانی قدرت های بزرگ گشته و بکلی منافع ملی را به فراموشی سپرده اند و آنقدر القائات بیرونی بر آنان تاثیر گذاشته است که صرفا به منافع شخصی خود می اندیشند.
از آنجا که برخی سیاستگران داخلی مانند کرزی و غنی و اتمر و... مهره های اصلی آمریکا در راستای تقویت و حفظ منافع آمریکا در افغانستان هستند، افراد دیگری مانند عطا و قانونی خلیلی و محقق و دوستم و... نیز دستخوش معادلات روسیه و هند و چین و ایران قرار گرفته در این میان در سردرگمی مطلق برای دیگران جانفشانی می کنند. بی خبر از اینکه آلت دست دیگران اند و از خود هیچ اراده ای ندارند و سیاست های بیرونی از آنان سیاست زدگانی ساخته است که فقط بخود بیندیشند و منافع مردم را در منافع خود ببینند و آیندگان برای آنان هیچ اهمیتی نداشته باشد.
برای آمریکا فرقی ندارد که بجای این نظام و حکومت، یک دوره انتقالی و موقت دیگر آغاز شود و یکبار دیگر تمامی این مصایبی که بر مردم ما گذشته است تکرار گردد. آمریکایی ها برای حکومت موقت نیز برنامه ها و افرادی را آماده کرده اند تا درصورت لزوم از آنها استفاده کنند. آنان یکی از مهره های خویش را گذاشته اند تا در بقای نظام پوشالی فعلی بکوشد و دیگری بر ایجاد حکومت موقت! و این جنگ "زرگری" باعث می گردد تا دیگر افراد بظاهر قدرتمند وابسته به دیگر کشورها نیز به یکی از این دوجناح بپیوندند و کلا بازهم اتخاذ تصامیم و مدیریت اوضاع در کنترول دایره قدرت آمریکایی ها باشد.
بطور حتمی در وضعیت فعلی هیچکس یارایی و توانایی ارایه طرح خروج از بحران را ندارد اما آنچه مشخص است تنها راه خروج از بحران فعلی، تاکید بر خروج خارجی ها از افغانستان و زدن چهره های وابسته به دیگر کشورها است که در توان و وسع شخصی همه ما است تا هرکدام از ما در هر موقعیتی که قرار داریم بر این دو مساله تاکید ورزیم تا بخیر ملکه ذهنی تمامی مردم شود و بطور یقین که خواسته جمعی بر خواسته های بیگانگان فایق خواهد آمد. انشاءالله!