غنی با تکیه بر معصوم استانکزی و حنیف اتمر نیازی به دیگر مقام ها آنهم قدرتمندان غیرپشتون ندارد
اشرف غنی با تکیه بر معصوم استانکزی و حنیف اتمر نیازی به دیگر مقام ها آنهم قدرتمندان غیرپشتون ندارد. برهمین مبنا یکی پس از دیگری رهبران را از صحنه سیاسی حذف و یا با اعمال فشار و معامله به انزوا می کشاند و عملا هیچ نشانی از اشتراک در قدرت و دیگر قومیت ها نیست.
در این میان، تمامی توان جبهه مخالف که صرف برکناری استانکزی و حنیف اتمر از امنیت ملی شد نه تنها به جایی نرسید بلکه هر روز بر دامنه نفوذ این مقام ها افزوده شده است تا جایی که دیگر کمتر رهبری به خود جرات مخالفت با ارگ نشیان را می دهد.
برنامه های برکناری رهبران سیاسی و قومی از دل توطیه و معامله توسط تیم قدرتمند رییس و مشاور امنیت ملی به نتیجه می رسد و نشان می دهد که اگر کرزی با سیاستمداری مخالفان را تحت کنترل داشت، اشرف غنی و مقام های ارگ هیچ اعتقادی نه به اتحاد دارند و نه مصلحت اندیشی.
دامنه قدرت ارگ به جایی رسیده است که استانکزی با سلطه بر امنیت ملی بر مسند نخست وزیری تکیه زده و کشور را کنترل می کند و اتمر نیز با نام مشاور امنیت ملی در هر مقام و مسندی قدرت اجرایی دارد.
حنیف اتمر بجای ربانی به ایران و پاکستان می رود و به بهانه امور امنیتی کار های وزارتخارجه را انجام می دهد.
مشاور امنیت ملی پس از دیدار از کشورهای عربستان و امریکا در سفری سه روزه به چین با مقام های بلندپایه این کشور به گفتگو نشست و حال سوال این است که صلاح الدین ربانی چه نقشی در وزارت خارجه دارد و در نبود اتمر چه کسی مشاور امنیت ملی است؟
از آنجایی که حکومت وحدت ملی از رییس و مشاور امنیت ملی به جایی سرسامان دادن به وضعیت بغرنج امنیتی در جهت برکناری و عزل رهبران سیاسی و قومی استفاده می کند و این مقام ها حکم سفرایی برای تضمین منافع کشورهای عربستان، پاکستان و امریکا را دارند، استخبارات خرج گروه های تروریستی و حکومت اسلام آباد می شود.
اینکه چرا اتمر همچون وزیر خارجه به سفرهای خارجی می رود، با طالبان در کشورهای عربی دیدار می کند و از جانب دیگر، واسطه میان اسلام آباد و کابل است ریشه در هست و نیست این نظام دارد، اشرف غنی با سیاست فتنه و براندازی اختلاف های قومی در میانه جنگ و خون به بقای خود ادامه می دهد و به خوبی آگاه است که قدرت باب طبع پاکستان می باشد و مورد حمایت همه جانبه امریکا.
در این میان، نیاز استانکزی و اتمر بیش از هر زمانی در ارگ احساس می شود، مقام های قبیله گرایی که با وجود گذشته ای تاریک در همراهی تروریستان پایه های قدرت غنی را شکل می دهند.
این در حالی است که با اوج گیری انتقادهای مردمی و جامعه سیاستمداران برای برکناری اتمر، رییس جمهور طی جلسه ای خود را تهی از اختیار لازم برای حذف مشاور امنیت ملی عنوان کرد که نشان می دهد که اتمر به قدرتی فراتر از ریاست جمهوری وابسته است.
بی اعتنایی حکومت به صلاح الدین ربانی از آنجایی نشات می گیرد که وی در سیاست چنان ضعیف عمل کرده که نه تنها در حد و اندازه وزیر خارجه نمی باشد بکله توان سر و سامان دادن به حزب جمعیت را ندارد و تنها به واسطه نام پدر در سیاست باقی مانده است.
هرچند اشرف غنی با سیاست دیکتاتوری توانسته است که به اهداف پشتونیزمی و طالب دوستی ارگ دست یابد اما عدم سیاستمداری و اتحاد میان رهبران غیرپشتون دلیل اصلی تک بعدی شدن قدرت می باشد.
در این میان، اگر جنرال دوستم در بی تدبیری گرفتار پرونده ایشچی و اجبار برای تبعید نمی شد و مسعود برای اتحاد میان حزب جمعیت و قومیت تاجیک از معامله با اشرف غنی چشم می پوشید و صلاح الدین ربانی در سیاست از اقتدار لازم برخودار بود، جایی برای قدرت نمایی استانکزی و اتمر باقی نمی ماند.
محمد حنیف اتمر بیش از اینکه مشاور امنیت ملی باشد در همراهی با طالبان نقش تعیین کننده ایفا کرده و طراح اصلی حذف و برکناری رهبران جهادی و قومی است زیرا نه تنها عدم حضور جنرال دوستم سبب خلا قدرت در این نظام نشد بلکه انزوای ربانی بیش از اینکه مشکل ساز باشد تصریح کننده روند سیاست قبیله ای غنی و ارگ بوده و هست.