انتقال سامانه راکتی «هیمارس» از کویت به افغانستان به بهانه خروج نیروها

حضور نظامی آمریکا در دیگر کشورها علاوه بر قدرت نمایی، درآمدزایی نیز دارد تا آنجا که قسمت اعظمی از بودجه داخلی آمریکا از غارت دیگر کشورها تامین می شود .

 ارتش مرکزی آمریکا در حال انتقال سامانه راکتی «هیمارس» از کویت به افغانستان است.
ارتش مرکزی آمریکا با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که سامانه راکتی «هیمارس» از کویت در حال انتقال به افغانستان است.
این کار به بهانه حفاظت از روند خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مطرح شده است.
بنابر شعارهای آمریکایی، ارتش آمریکا برای تامین صلح و امنیت به افغانستان آمده اند، چگونه است که حالا برای خروج شان از افغانستان نیاز به نیروی کمکی آنهم وسایل پیشرفته جنگی دارند؟ در حالیکه با طالبان توافق کرده اند که هیچ حمله ای علیه آنان صورت نمی گیرد و طی چند ماه گذشته این واقعیت نمایان شده است.

در ادامه بیانیه ارتش آمریکا آمده است: هیمارس یک سیستم تسلیحاتی دقیق است که بطور شبانه‌روزی می‌تواند اهداف را در فاصله 43 مایلی (69.2 کیلومتر) هدف قرار دهد.
سیستم توپخانه موشکی با تحرک‌پذیری بالا یا به اختصار «هیمارس» یک سامانه موشکی سبک است که روی کامیون نصب می‌شود.
این سیستم موشکی می‌تواند با شلیک کلاهک‌های خوشه‌ای به عنوان یک سلاح ضد نفر با دامنه نفوذ وسیع یا به عنوان یک سلاح ضد زره در برابر تجهیزات سنگین استفاده می شود و با توجه به سبک بودن به راحتی در میدان نبرد به نقطه دلخواه حرکت می کند.
این سامانه همچنین می‌تواند راکت‌های هدایت‌شونده و غیر هدایت‌شونده را شلیک کرده و یا به جای آن یک موشک بالستیک زمین به زمین تاکتیکی تا برد 300 کیلومتر را حمل و شلیک کند.

این سامانه موشکی در حالی به افغانستان منتقل می شود که «جان کربی» سخنگوی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) پیشتر گفته بود؛ برای خروج ایمن نیروها از افغانستان با حضور مدت‌دار یک ناو هواپیمابر و اعزام چند فروند بمب‌افکن B-52 موافقت شده است.
پیش از این نیز «وال‌استریت ژورنال» به نقل از مقامات دفاعی آمریکا نوشته بود که قرار است در مجموع 6 فروند بمب‌افکن B-52 به منطقه اعزام شوند.
چهار فروند از این بمب‌افکن‌ها در قطر فرود آمده‌اند و مقامات ارشد نظامی آمریکا نیز از اعزام 650 نیروی تازه نفس آمریکایی دیگر به افغانستان در آینده نزدیک خبر داده‌اند.

رسانه آمریکایی «گری زون» چندی قبل نوشت که «جو بایدن» در پی خصوصی‎سازی جنگ افغانستان است و 18هزار نیروی قراردادی پنتاگون، نیروهای ویژه، سربازان اجیر و نیروهای اطلاعاتی آمریکا در افغانستان باقی خواهند ماند.
این رسانه آمریکایی افزود که حضور گسترده نیروهای قراردادی در افغانستان منعکس‌کننده استراتژی واشنگتن برای برون‌سپاری جنگ افغانستان به‌سود شرکت‌های امنیتی خصوصی و به‌عنوان ابزاری برای فاصله گرفتن از جنگ و انتقادات است.
گری‌زون نوشت که آمریکا به‌دلیل اهمیت بسیار بالای ژیواستراتژیک افغانستان هرگز این کشور را ترک نمی‌کند، این کشور با چین و ایران مرز مشترک دارد و به روسیه نیز نزدیک است و حضور در افغانستان آمریکا را قادر می‌سازد در نزدیکی دشمنان خود پایگاه داشته باشد، از سوی دیگر منابع عظیم معدنی این کشور به‌ارزش 3 تریلیون دلار را به کنترل در آورد.

پس بهتر است که خود و دیگران را فریب ندهیم و این واقعیت را بپذیریم که آمریکا به این زودی ها افغانستان را ترک نمی کند و برای این به افغانستان آمده است که بماند نه اینکه برود.
استقرار تسلیحات پیشرفته نظامی آمریکایی در افغانستان نشانه ماندن دراز مدت آمریکایی ها در افغانستان می باشد و این واقعیت انکار ناپذیری است.

پنج ماه قبل نیز جنرال مارک میلر رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا در «اندیشکده بروکینگز» اعلام کرد که پنتاگون با طرح کاهش نیروها در افغانستان که شامل حفظ دو پایگاه بزرگ و چندین پایگاه کوچک می‌شود موافقت نموده است.
به گزارش «رویترز»، این جنرال ارشد ارتش آمریکا اما مشخص نکرد که کدام یک از پایگاه‌های نظامی در افغانستان حفظ خواهد شد و یا اینکه کدام بخش از نظامیان آمریکایی حاضر در افغانستان این کشور را ترک خواهند کرد.

واقعیت قضیه این است که آمریکا هرگز از افغانستان خارج نمی شود! از زمان حضور نظامیان آمریکایی در افغانستان، بیش از ده بار بحث خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان به میان آمده و تعدادی هم از نظامیان آمریکایی از افغانستان به کشورشان بازگشتند اما سپس دوباره تعدادی تازه نفس بجای آنان وارد افغانستان شدند.

در سال 2005 در زمان زمامداری کرزی، میان دولت افغانستان و آمریکا توافقی بوجود آمد که نظامیان آمریکایی در برخی از پایگاه های خود در افغانستان تا 50 سال دیگر حضور داشته باشند.
اما طرح ایجاد یک پایگاه دایمی را قبلا یک سناتور جمهوری خواه آمریکایی مطرح کرد. لیندسی گراهام در یک مصاحبه تلویزیونی گفته بود، ایجاد چند پایگاه نظامی دایمی در افغانستان، ارتش آمریکا را در مقابل طالبان بیمه خواهد کرد.
ایجاد پایگاه های دایمی آمریکا در افغانستان در حالی مطرح شد که دولت آمریکا اعلام کرده بود تا سال 2014 میلادی، حضور نظامی اش را از افغانستان پایان می بخشد.
این پایان دادن به حضور نظامی آمریکا به معنی خروج همه نظامیان آمریکایی از افغانستان نبوده است و این ساده انگاری است که اگر باور کنیم نظامیان آمریکایی افغانستان را ترک می کنند.

همسایگی افغانستان با ایران، روسیه، چین و پاکستان اهمیت استراتژیک کشور را برای آمریکا پر رنگ تر نموده است. با این اوصاف، ایجاد پایگاه های نظامی آمریکایی در افغانستان از این دیدگاه قابل بررسی است.
پایگاه های دایمی نظامیان آمریکایی در افغانستان که به معنی تسلط و کنترول است، نه تنها به منافع ملی ما کمک نخواهد کرد، بل در دراز مدت محدودیت ما را در رابطه با همسایگان تقویت می کند و این به نفع افغانستان نیست.

از جانب دیگر، تمامی کشور هایی که آمریکا در آن کشور ها پایگاه نظامی دارد، در حال امتیاز دهی به آمریکاییان هستند و تمامی تلاش شان را دارند تا بگونه ای از شر این پایگاه های مزاحم نجات یابند.
در این میان نظراتی نیز وجود دارد که از برنامه ریزی دقیق آمریکایی ها در افغانستان حکایت دارد.
این برنامه مدون، همانا تحقیقات خاص مطالعاتی پیرامون زمین شناسی و تعیین مناطق خاصی جهت ایجاد پایگاه های نظامی است که تا کنون مناطقی مانند بگرام، فراه، شیندند، قندهار، هلمند و ننگرهار مشخص شده است.
برنامه ای که به تداوم غارت کشور توسط آمریکایی ها خواهد انجامید.

بیایید جامع تر به مساله بنگریم. آمریکا تا کنون به کدام کشور رفته که از آن کشور به رضایت خود بیرون شده باشد؟ مگر اینکه مانند ایران علیه حضور آمریکایی ها اقدام شود و آنان را از کشور اخراج کنند که آنهم مشکلات و عواقب خودش را دارد.
جالب اینجا است که بودجه نظامی آمریکا نه تنها از مالیات دهندگان آمریکایی و خزانه این کشور دریافت نمی شود که از جانب پایگاه های نظامی آمریکا در جهان مقدار قابل توجهی از غارت کشورهای دیگر به حساب خزانه آمریکا واریز می گردد. یعنی حضور نظامی آمریکا در دیگر کشورها علاوه بر قدرت نمایی، درآمدزایی نیز دارد تا آنجا که قسمت اعظمی از بودجه داخلی آمریکا از غارت دیگر کشورها تامین می شود.
حالا این سوال پیش می آید که با این اوصاف، آیا بازهم خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان را باور کنیم؟
در هر صورت هیچ فرد آگاه و وطن دوستی به اشغال اینگونه کشور رضایت نمی دهد. پس چکار باید کرد که از شر آمریکا در افغانستان رهایی یابیم و بیش از این کشور ما توسط این غارتگران چپاول نشود؟