جنگ به دزدان پرستیژ بین المللی می دهد

جنگ طبقه‌ متوسط را به نابودی کشانیده است. کشور به دو دسته تقسیم‌بندی شده است، جامعه‌ کوچک متمول و متمکن و جامعه‌ی بزرگ فقیر، بدبخت، آواره و خونین.

وزیر خارجه پاکستان گفته که حلقاتی در داخل نظام سیاسی افغانستان در ادامه‌ جنگ ذینفع هستند. گویا این کنش، دولت مستقل ما را که از اجماع سیاسی و غیرت تاریخی بهره‌مند است خشمگین ساخته و در برابر آن واکنش نشان داده است. من که از منتقدین جدی نقش پاکستان در افغانستان هستم، این سخنرانی آقای قریشی را تحلیل کردم و به این نتیجه رسیدم:

نخست، جنگ منبع درآمد بسیاری از سیاست‌مداران تجارپیشه است. جنگ سبب شده که در مدت 20 سال برابر به 200 سال پول‌های جهانی به ویژه دالر در کشور سرازیر شده‌است. این سیاست‌مداران تجار پیشه با استفاده از قدرت سیاسی کلان‌ترین قرارداد های جهانی را بستند و رُفتند.

دوم، جنگ طبقه‌ متوسط را به نابودی کشانیده است. کشور به دو دسته تقسیم‌بندی شده است، جامعه‌ کوچک متمول و متمکن و جامعه‌ی بزرگ فقیر، بدبخت، آواره و خونین. جامعه‌ کوچک را فقط جنگ‌سالاران شکل می‌دهند. جامعه‌ بزرگ برای جامعه‌ کوچک سرباز، محافظ، مزدور و خدمت‌گار فراهم می‌کند.

سوم، جنگ سبب افتخارات دروغین و ایجاد رهبران پوشالی شده است. این افتخارات و رهبران را زور، زر و تفنگ تعیین می‌کند. آیا بدون جنگ چنین چیزی میسر بود؟ رهبران از میان کودکان جامعه‌ی بزرگ سربازگیری می‌کنند تا برده‌گی معاصر را بر آنان تحمیل کنند.

چهارم، جنگ به دزدان پرستیژ بین‌المللی می‌دهد. آنانی‌که قاتل هزارن انسان هستند و باید در زندان‌ها می‌پوسیدند، به قهرمانان قوم، قبیله و ملت تبدیل شدند. واشنگتن، مسکو، بروکسل و... برایشان فرش سرخ هم‌وار می‌کنند و ایشان از دموکراسی، حقوق بشر و جامعه‌ی مدنی سخن می‌گویند.

پنجم، جنگ یک ایدیالوژی را که تندروی و بربریت دینی نام دارد، جایگزین اسلام انسانی و متعادل می‌کند. رهبران تنظیمی، مذهبی و مدرسه‌ای، چگونه می‌تواند برخلاف آن باشد وقتی هزاران مدرسه‌ای در انتظار ملاقات به حورهای بهشتی صف بسته اند.

پس بیایید از نقد دیگران به ویژه از نقد مخالفین و حریفان خود درس‌ بگیریم. شما به جای اعلامیه‌دادن که هیچ‌کسی آن‌را جدی نمی‌گیرد و حتا نمی‌خواند، بهتر است بگویید: «مگر این پنج مؤلفه امید پاکستان را به واقعیت تبدیل نکرده؟
چه چیزی از این پنج مؤلفه شما را پریشان می‌کند؟ مگر ضیاالحق چنین افغانستانی را در ذهن نمی‌پرورانید؟ مگر مشرف، بوتو، شریف و امران خان چیزی دیگری می‌خواستند؟ حالا که شما فکر می‌کنید اینان جنگ‌طلبان هستند، چه خوب بیایید هر پنج این گروه تبهکار را که خود پروریده اید با خود ببرید، شاید خون در رگ‌های ما جریان یابد و شاید آرزوی صلح جناب وزیر خارجه برآورده شود.» آن‌گاه خواهید دانست که پاکستان در برابر هیچ قیمتی این گروه را نخواهد پذیرفت چون آن‌جا را نیز تباه خواهند کرد.

ملک ستیز